Qranitlər materik qabığının yuxarı hissəsi üçün xarakterik olan süxurlardır. Onlar okeanların dibində naməlumdur, baxmayaraq ki, bəzi okean adalarında, məsələn, İslandiyada kifayət qədər geniş yayılmışdır. Qranitlər qitələrin geoloji tarixi boyu formalaşmışdır. İzotop geoxronologiyasına görə, qranit tərkibli ən qədim süxurların yaşı 3,8 milyard il, ən gənc qranitlərin isə 1-2 milyon il yaşı var.
Kvars-feldspat qranit süxurları əvvəlcə səthə çıxmayan cisimləri əmələ gətirir. Geoloji məlumatlara görə, formalaşma zamanı qranit cisimlərinin yuxarı təmasları bir neçə yüz metrdən 10-15 km-ə qədər dərinlikdə yerləşirdi. Hal-hazırda qranitlər dam süxurlarının sonrakı qalxması və aşınması səbəbindən ifşa olunur. Statistik hesablamalara görə, qranitlər materik qabığının yuxarı hissəsində dərinlikdə bərkimiş bütün maqmatik cisimlərin həcminin təxminən 77%-ni təşkil edir.
Köçürülən və yerdəyişməyən qranit cisimləri var. Köçürülən qranitlər qranit maqmanın daxil olması və sonradan bu və ya digər dərinlikdə maqmatik ərimənin bərkiməsi nəticəsində yaranmışdır. Köçürülən qranitlərdən ibarət cisimlərin forması çox müxtəlifdir - qalınlığı 1-10 m olan kiçik damarlardan tutmuş böyük plutonlara qədər, yüzlərlə kvadrat kilometr ərazini tutur və tez-tez genişlənmiş plutonik kəmərlərə birləşir. Nisbətən nazik qranit plitələrlə (şaquli olaraq< 1-2 km) yanaşı, bir neçə kilometr dərinliyə qədər uzanan plutonlar da məlumdur. Məsələn, Şimali Qafqazdakı Eldzhurta plutonu aşağı qranit kontaktına çatmayan dörd kilometrlik quyu ilə keçdi. Cənubi Amerikadakı Perunun Sahil silsiləsində qranitlər 4 km-dən çox məsafədə üzə çıxır və hələ naməlum dərinliyə qədər uzanır.
Köçürülən qranitlərin maqmatik mənşəyinin əsas sübutu aşağıdakılardır. Birincisi, qranit cisimlərinin əmələ gəlməsi ətraf süxurların yerli deformasiyaları ilə müşayiət olunur ki, bu da qranit əriməsinin aktiv daxil olmasını göstərir [4]. İkincisi, qranitlərlə təmasda olan əsas süxurlar istilik nəticəsində çevrilmələrə məruz qalmışlar. Bu proses zamanı yaranan mineral assosiasiyalara əsasən, qranit cisimlərinin ilkin temperaturu qranit maqmanın bərkimə temperaturundan yüksək idi, buna görə də maye vəziyyətdə daxil olmuşdu. Nəhayət və hazırda vulkan püskürmələri baş verir və qranit tərkibli maqmaları səthə çıxarır.
Mənşəyindən xeyli yuxarıda bərkimiş yerdəyişmiş qranitlərdən fərqli olaraq, yerdəyişməmiş qranitlər təxminən yarandıqları yerdə kristallaşdılar. Əgər yerdəyişmiş qranitlər adətən müəyyən həcmləri dolduran homojen süxurlardırsa, yerdəyişməmiş qranitlərə daha çox müxtəlif tərkibli süxurlarla səpələnmiş diametrdə millimetr və santimetrlə ölçülən lentlər, linzalar, ləkələr şəklində rast gəlinir. Belə formasiyalar miqmatitlər adlanır (yunanca migma - qarışıq). Miqmatitlərdə qranit materialın aktiv mexaniki müdaxiləsinin aydın əlamətləri yoxdur; tez-tez belə bir təəssürat yaranır ki, bu material orijinal substratı passiv şəkildə əvəz edir. Beləliklə, yer qabığının müəyyən hissələrinin qranitləşməsi haqqında fikirlər yarandı. Miqmatitlər 5-7 km və daha çox dərinlikdə əmələ gəlmişdir. Onların üstünlük təşkil edən hissəsi 600 milyon ildən çox əvvəl Kembriyə qədərki dövrdə formalaşmışdır; Bir çox miqmatitlərin milyardlarla yaşı var.
Miqmatitlər və qədim yerdəyişməmiş qranitlərin daha böyük cisimləri tez-tez yer qabığının sonrakı qalxması nəticəsində müasir səthə gətirilən qranit maqma nəslinin bərkimiş zonaları kimi qəbul edilir. Bəzi yerlərdə dərin eroziyaya uğramış miqmatit kompleksləri, digərlərində isə daha dayaz yerdəyişmiş qranitlər aşkar edildiyi üçün onlar arasında birbaşa əlaqəni izləmək mümkün deyil.
Home | Articles
September 19, 2024 19:01:57 +0300 GMT
0.003 sec.
