Մարմարը, որը մարդու կողմից օգտագործվել է անհիշելի ժամանակներից՝ բնակարանների կառուցման և հարդարման համար, պատկանում է նաև կարբոնատների (ածխածին պարունակող միացությունների)՝ կրաքարի կամ ավելի քիչ հաճախ՝ դոլոմիտի վերաբյուրեղացման արդյունքում առաջացած մետամորֆային ապարներին։ 2,5-4 միլիարդ տարի առաջ:
Մետամորֆ մարմարներում վերաբյուրեղացման գործընթացում, որպես կանոն, ոչնչացվում են սկզբնական դետրիտային հատիկների կամ բրածո օրգանական մնացորդների բոլոր հետքերը: Բնօրինակ կրաքարերի անկողնային մակերեսները նույնպես կարող են ջնջվել:
Մետամորֆիզմի ժամանակ մարմարի բաղադրությունը չի փոխվում։ Նախնական կարբոնատային ապարները կամ կրաքարեր են կամ դոլոմիտներ: Համապատասխանաբար, մարմարը կազմված է կալցիտից (կալցիումի կարբոնատ) կամ դոլոմիտից (կալցիում և մագնեզիումի կարբոնատ) կամ երկուսն էլ հանքանյութերից։
Մարմարի գույնը կախված է կեղտից: Սովորաբար այն թեթև է, բայց սիլիկատների, երկաթի օքսիդների և գրաֆիտի նույնիսկ մասնաբաժինների առկայությունը հանգեցնում է ժայռի գունավորմանը տարբեր գույներով և երանգներով, ներառյալ դեղին, շագանակագույն, կարմիր, կանաչ և նույնիսկ սև; կան նաև գունագեղ, բազմերանգ մարմարներ, որոնք թույլ են տալիս քանդակագործական հուշարձաններ պատրաստել՝ օգտագործելով գույների մի ամբողջ շարք:
Մարմարի որոշ տեսակներ մանրահատիկ են, իսկ մյուսները այնքան կոպիտ են, որ կալցիտի հատիկները տեսանելի են անզեն աչքով։ Քանդակագործության համար օգտագործվող մանրահատիկ սպիտակ մարմարները համարվում են ամենաարժեքավորը։
Մարմարների խմբի ապարները ամուր են, բավականաչափ մաշվածության դիմացկուն, դեկորատիվ, լավ մշակված և հեշտությամբ հղկվող։ Դրանց խտությունը տատանվում է 2,3-ից 2,6 տ/մ³, սեղմման ուժը՝ 30-ից 153 ՄՊա, մամուռի կարծրությունը՝ 2,5-5, ջրի կլանումը 0,02% (Լևադիա) մինչև 3,3% (Տրավերտինո) սահմաններում։
Home | Articles
September 19, 2024 19:37:25 +0300 GMT
0.004 sec.
